ÖLÜM HAK ERENLERİN VUSLATIDIR

Hz. Mevlana’nın 748. vuslat yıl dönümünde ölüm hakkında bir gazeli

DİVAN-İ KEBİR – Gazel 2037

ÖLÜM HAK ERENLERİN VUSLATIDIR

Manzum çeviri: İsa NOORAZAR (NURAZER)

Sen bu canı alırsan pek tatlı candır ölüm!
Seninle candan daha tatlı bir andır ölüm!

Uzat eli tepsiye, çekinme hiç ateşten !
Halil için bahçe var! Çiçek açandır ölüm!

Say ki bu yönde öldün! Bil ki o yönde doğdun!
İş böylesi olunca bil doğurandır ölüm!

Bırak teni can kesil! Raks ederek uç hemen!
Çekinme, gerçi sözde şer ve yamandır ölüm!

Yemin yüce zatına, felek toz olmuş ona …
Vuslat şeker sunarsa helva yapandır ölüm!

Canın özü ölümdür kimse kaçar mı özden?
Kaçmayın işte kaynak! Altın karandır ölüm!

Kurtulunca kafesten sana o bahçe mesken
Kır sedefi seyre dal! İnci yağandır ölüm!

Çağırmışsa Hak seni kendine çekmektedir
Gidiş senin cennetin kevser coşandır ölüm!

Say ölümü bir ayna! Aynaya bak neler var…
Güzlelliğin varsa bil hoşluk sunandır ölüm!

Mümin ve hoşsan eğer, ölüm de mümin sana
İnatçı kafirleri bil taşlayandır ölüm!

Güzel Yusufsan eğer görüntün elbet aynı
Çirkin olunca elbet korku yayandır ölüm!

Sus ki dilin tatlıdır Hızır gibi ölümsüz …
Bengi suyu görünce senden kaçandır ölüm!