Hammâmîzâde İsmaîl Dede Efendi

Türk Sanat Musikisi çevrelerinde Derviş İsmail, Dede, Dede Efendi, Hammâmîzâde İsmâil Dede Efendi

İsmail Dede gibi isimlerle anılan bu dahi musikişinasımız, 9 Ocak 1778 ( 10 Zilhicce 1191 ) tarihinde İstanbul’un Şehzadebaşı semtinde doğdu. Babası Süleyman Ağa, o zamanlar bir Osmanlı imparatorluğu ili olan Manastır’ın Görice sancağına bağlı, Kesriye kasabasından kalkarak İstanbul’a gelmiş ve memuriyete girişmişti. Süleyman Ağa, Suriye eyaleti sınırları içinde bulunan Sayda valisi Cezzar Ahmed Paşa’nın bir süre sır katipliğini yaptı. Paşa’nın halka yaptığı haksız muamelelere ve zulmüne dayanamayarak istifa etti ve İstanbul’a döndü. Şehzadebaşı’nda bulunan ”Acemoğlu” hamamını satın alarak işletmeye başladı. Bu sıralarda Rukiye Hanım’la evlendi; bir Kurban Bayramı günü Dede Efendi doğdu. Bu nedenle çocuğa İsmail adı verilmiştir .”Hamamizade” sıfatı buradan kaynaklanır .Ismail Dede dört yaşında iken babası bu hamamı sattı Altımermer’de Kurusebil mahallesinde Çavuş Hamamı ile bir ev aldı. İlerinin büyük musikişinası, sekiz yaşında iken bu mahallede, ”Çamaşırcı Mektebi”nde ilk öğrenimine başladı.

Daha o yıl Musikiye karşı ilgisi ve sesinin güzelliği dikkati çekerek okul öğrencileri arasında ”İlahicibaşı” oldu. O yörede oturan Anadolu Kesedarı Uncu-zade Mehmed Emin Efendi’nin oğlu da aynı yıl bu okula başlamıştı. Bu nedenle Mehmed Emin Efendi çocukla ilgilenmeye, ilahiler bestelemiş bir musikişinas olarak ona ders vermeye başladı. Böylece aradan yedi yıl geçti; Dede Efendi on dört yaşına basmıştı.

Hocası onun geleceği ile de ilgilendi; ailesinin geçimine yardımcı olur düşüncesi ile onu Maliye Nezareti Başmuhasebe Kalemi’ne ”Katip Muavini” olarak yerleştirdi. Bir yandan memuriyete ve hocasının derslerine bir yandan da musikiye karşı olan ilgisi kendisini, pazartesi ve perşembe günleri Yenikapı Mevlevihanesi şeyhi Ali Nutki Dede’nin derslerini izlemeye itiyordu. Burada ayin dinliyor, bilgisini ilerletiyor, sanat yolun da ilerlemeye çabalıyordu .Bu dersler ve memuriyet hayatı da yedi yıl sürdü .Sonunda 18 Mayıs 1797 ( 18 Zilhicce 1212) Perşembe günü resmen ”Mevlevi” oldu. Sema meşkini ise 1798 (15 Sefer 1213) tarihinde tamamladı. Sultan III. Selim’in Dede’yi saraya çağırması ve fasıllara katılmasını emretmesi üzerine, Ali Nutki Dede’nin izniyle, 1001 günlük ”Çile” süresini tamamlamadan 1799 (20 Şevval1213) tarihinde ”Dedeler safına” katıldı.

Dede Efendi, ününü daha ”Çile” de iken duyurmaya başlamıştı. Bu sıralarda bestelemiş olduğu,

Zülfündedir benim baht-ı siyahım
Sende kaldı gece, gündüz nigahım
İncitirmiş seni meğer ki ahım
Seni sevdim odur benim günahım

güfteli, buselik şarkısı, çağının musiki sevenleri tarafından çok beğenildi. Bu eseri dinlemek, öğrenmek, bestekarı olan Derviş İsmail’i tanımak için tekkeye gelenlerin sayısı gün geçtikçe artıyordu. olayın akisleri 3. Selim’in kulağına ulaşınca, mevlevihaneye bir saray görevlisi gönderilerek Derviş İsmail’in saraya gelmesi emredildi. Çileye giren dervişlerin akşam ezanından sonra tekke dışında kalmaları adet olmadığından, bu şartlar altında gidebilmesi için şeyhi izin verdi ve bu durumun padişaha duyurulmasını gelenlerden rica etti. Padişahın huzurunda ve onun isteği ile eserini iki kez okudu; çok beğenilerek bir kese altınla ”taltif” edildi.

Daha önceleri, çileye ilk girdiği zamanlarda babasının ölümü üzerine hamamı satan Dede’nin, bu parayı harcadığı, annesinin dervişlere yedirdi diye üzüldüğü ve şikayet ettiği söylenir. Rauf Yekta Bey’in Nuri Şeyda Bey’den naklen verdiği bilgiye göre, saraydan bir kese altını alan Dede, annesine uğrayarak altınla rı vermiş, üzüntüsünün yersiz olduğunu söyledikten sonra akşam vakdi yaklaştığı için acele ile tekkeye dönmüş. Saray’a ilk gelişinin 1793 tarihine rastladığını ileri sürenler vardır.

Dedeler arasına katıldıktan sonra kendine ayrılan hücre- ye yerleşti; artık ünü bütün İstanbul’a yayılmıştı. ”Mukabele” günleri hücresi, sanattan anlayanlar ve musiki heveskarları ile dolup taşıyordu. Hele hicaz makamından bestelemiş olduğu,

Ey çeşm-i ahu hicr ile tenhalara saldın beni
Çün nafe bağrım hun edüb sevdalara saldın beni
Ey kamet-i serv-i semen salınmada ellerle sen
Haşrolamam dedikçe ben ferdalara saldın beni

güfteli bestesinden sonra ünü büsbütün arttı. Herkes bu eseri öğrenmek, her ne şekilde olursa olsun elde etmek istiyordu. Saray musikişinasları eseri öğrenerek, 111. Selim’e sundular. De de yeniden saraya çağrılarak, beste kendisinden dinlendi, ”ihsan ve ;İltifatlara garkoldu” aynı zamanda yapılan Küme Fasılları’na katılması emredildi. Bundan sonra saraya dahil olan Dede Efendi, Enderun’da hocalık yapmaya başladı. Padişahın bu kıymet bilirliliğine karşılık olmak üzere,

Müştak-ı cemalin gece, gündüz dil-i şeyda
Etdi nigeh-i atıfetin bendeni ihya
Mesrûr ede Hak kalb-i humayununu daim
Ediyye-i hayrın dil-ü canımda hüveyda

şiirine sûznak besteyi yapmış bu sanatkar padişaha teşekkür etmişti. Bu sıralarda, 180 1 yılında bir saraylı hanımla evlendi. Akbıyık mahallesinde kiraladığı bir eve yerleşti. Bir yandan evinde öğrencileri ile uğraşıyor , mevlevihanedeki görevini sürdürüyor , bir yandan da padişahın her gün biraz daha dikkatini çekiyordu.

Bu mutlu günler uzun sürmedi; Dede’yi derinden yaralayan bir çok üzücü olay birbirini izledi. önce, büyük sevgi ve saygı ile bağlı olduğu şeyhi Ali Nutki Dede 1804 yılında öldü. Bundan bir yıl sonra sevgili oğlu Salih, 1805′de öbür aleme göç etti.

Bir gonca-femin yâresi var ciğerimde
Ateş dökülürse yeridir âh serimde
Her Iâhza hayali duruyor didelerimde
Takdire nedir çâre bu varmış kaderimde

güfteli, bayati makamındaki bestesini bu olaydan sonra besteledi. Üzüntü ve kederi bununla da bitmedi; 1808′de annesini, 1810′da küçük oğlu altı yaşındaki Mustafa’yı yitirdi. Bu acılı yıllarda ortaya koyduğu eserler bir keder ve elemin izlerini taşır. Sonradan üç kız çocuğu dünyaya geldi. Bunlardan Tanburi Şirin (Keçi) Arif Ağa ile evlenen büyük kızı Hatice Hanım’dan Ferdane, Rifat (ünlü bestekâr ve hanende Rifat Bey), Lutfiye ve Saniye adında dört torunu oldu. Mustafa Nezih Albayrak, Dede’nin kız tarafından torununun oğludur.İkinci kızı Fatma Hanım, Ahmed Dürri Bey’le evlendi; bu evlilikten hanende Şevket Bey doğdu. Tanburi Dürri Turan’la Dede’nin bir kan bağı yoktur; Dürrü Turan, Dede’nin damadının yeğeninin torunudur. Üçüncü kızı Ayşe ise on üç yaşında ölmüştür .

Dede Efendi’nin hayatında hiç şüphesiz en önemli olay, Sultan 3.Selim’in 1807′de tahttan indirilmesi ve 1808′.de öldürülmesidir. Bundan sonra IV. Mustafa’nın tahta oturması, türlü siyasi kargaşa, ”Kabakçı Mustafa İsyanı”, ”AlemdarMustafa Paşa vak’ası”, Sultan 11. Mahmud’un padişah olması, saraya Batı musıkisının yerleşmeye başlaması, eski zevk ve sanat anlayışının kalmaması gibi nedenlerle inzivaya çekildi. Zaten mûsıkî ile uğraşılacak huzur ve neşe ortamı da yoktu. işte bu yıllarda mûsıkî ve öğrencileri ile uğraşarak birbirinden güzel eserlerini bestelemeye koyuldu.

Devlet yönetimi düzene girdikten sonra, kendini hatırlayarak saraya davet eden Sultan 11. Mahmud’a musahip oldu. İkinci kez saray hizmetine giren Dede Efendi, sanat açısından en verimli yıllarını bu dönemde yaşadı (1812). Bu yıllar onun en güzel, en sanatlı bestelerini yaptığı yıllardır. Bundan kısa süre sonra da ”Müezzinbaşı” oldu. Kendini çok takdir eden padişah, yalnız devlet adamlarına verilen bir nişanı bizzat takmış, Ahırkapı’da bir konak ”ihsan” etmişti.

Sultan II. Mahmud’un ölümü üzerine tahta geçen Sultan Abdülmecid, babasının derin bir sevgi ve saygı ile bağlı olduğu bu değerli mûsıkîşinastan ilgisini esirgemedi; müezzinbaşılık görevini sürdürdü. Ancak Enderun değer ve önemini iyice yitirmeye başlamış adı ”Muzika-i Humayûn” olmuş, saray teşkilatı değiştirilmiş, batılı mûsikîşinaslara rağbet artmış, padişah, operet ve opera parçaları dinler olmuş, Osmanlı Sarayı’nı Batı sazları istila etmiş, Avrupa’dan piyanolar getirtilmiş, orkestra ve bando takımları kurulmuştu. Sayılı bir kaç ustanın dışında yüzyılların geleneklerine pek aldırış eden yoktu. Abdülmecid bile, Türk mûsıkîsi’ni iyi bilmediğinden, Dede Efendi’den basit ve sanat değeri olmayan eserler istiyordu. Bütün bunlar Dede gibi bir mûsıkî ustasının katlanacağı şeyler değildi. Nitekim bu duygu ve düşüncelerin etkisi ile, öğrencisi Dellâl-zâde İsmail Efendi ile Saray’ın bahçesinde dolaşırken ”İsmail, bu oyunun tadı kaçtı” demişti. Bu olanların etkisi ve yaşının ilerlemesi nedeni ile çoktan beri Hac’ca gitme niyetini açığa vurarak padişahtan izin aldı. ileri yaşında acele olarak Hac’ca gitmeye karar vermesi bu kırgınlığa bağlanır. Dellâl-zâde İsmail Efendi ve Mutaf-zâde Ahmed Efendi ile böylece yola çıktı. O yıl Mekke’de kolera hastalığı salgını vardı. Mekke’de bu hastalığa yakalanan Dede Efendi, Hac ”farizesi”ni yerine getirdikten sonra 29.Kasım.1845 Mina’da, Kurban Bayramı’ nın birinci günü, öğrencisi Mutaf-zâde’nin kolları arasında, hayata gözlerini kapadı. Cenazesi Hazreti Hatice’nin mezarının ayakucuna defnedildi. Dede’nin ölümü İstanbul’da olduğu kadar bütün İslâm dünyasında da derin bir üzüntü yarattı. Kâzım Paşa’nın tarih şiiri şudur:

[align=center]Hazret-i Farabi-i sâni müezzinbaşı kim
Zâtına olmuşdu ilm-i mûsıkî ihsan-ı Hak
Aşinâ-yı her makam etmişdi kalb-i nigehin
Sâye-i Molla’da lutf-ü himmet-i merdân-ı Hak
Pertev-i şems-i hakikatten kılub kesb-i kemal
Zerre-i nâçiz iken oldu meh-i tâban-ı Hak
Fehm olur bundan makam-ı kurbe âheng ettiği
Hac edüb Minâ’do oldu vâsıl-ı gufurân-ı Hak
Çor tekbirin çeküb Kâzım Dedi târihini
Kebş-i cânın kıldı İsmail Dede kurbân-ı Hak
(1O Zilhicce 1262)

Bunlardan da anlaşıldığı gibi İsmail Dede bir Kurban Bayramı’nda doğmuş, yetmiş bir yıl sonra yine bir Kurban Bayramı’nda ölmüş oluyordu. Dr .Suphi Ezgi kaynak göstermeden üç kez Hac’ca gittiğini ileri sürmüştür. Sadeddin Nüzhet Ergun, Türk mûsıkîsi Antalojisi adlı eserinde Sultan 11. Mahmud’la iki kez Gelibolu’yo giderek mevlevihânede âyine katıldıklarını, Ahmed Celâlleddin Dede’nin babası Azmi Dede’den işittiğini kaydediyor .

İCRAKÂRLIĞI

Dede Efendi, Yenikapı Mevlevihânesi’ne devam ettiği yıllarda tekkenin neyzenlerinden, özellikle Abdülbaki Nasır Dede’den ney çalmasını öğrenmişti. Bestekârlığı ile hanendeliğinin yanında neyzenliğinin pek önemi yoktur. Gerek mensubu bulunduğu mevlevihanede, gerekse sarayda uzun yıllar sürdürdüğü hanendeliği güzel bir ses ve uslûb güzelliğini gerektirir. Dr. Suphi Ezgi, hocası Zekai Dede’den naklen sesinin ince ve cılız olduğunu ileri sürer. Sadeddin Nüzhet Ergun ise Zekai Dede’nin onun ileri yaşlarında öğrencisi olduğuna değinerek, “Lataif i Enderûn”u kaynak gösterdikten sonra sesinin güzel olduğunu belirtir. Rauf Yekta Bey, kendinden önce yaşamış olan büyük bestekarların dinî ve dindışı alandaki değerli eserleri iyi bildiğini söylüyor. Bir ömür boyunca her Pazartesi ve Perşembe günleri dergaha giderek ayin okur ve na’thanlık ederdi. Yine Rauf Yekta Bey’in değindiğine göre, o gün hangi ayin okunacaksa Itrî’nin rast makamındaki na’tini irticalen bu makamdan okurdu. Can’lar âyinin hangi makamdan okunacağını sormaya çekinirler, na’tin okunduğu makamdan ayine başlarlardı. Şu hikayede anlatılan olay bunun en güzel bir örneğidir:

“… Büyük yerlerin hepsinde teravih namazının ayin ve ilahilerle kılınması adet olduğundan, her dairenin mevcut olan imamından başka bilhassa Ramazan ayı için, Kur’an-ı Kerîm’i güzel okuyan imam ve mûsikide ihtisası olan güzel sesli beşer altışar da müezzin seçip alırlardı.”

“Teravih için her akşam konakların geniş divanhanelerinde halılar ve seccade serilir. beşizli şamdanlar salonun münasip yerlerine yerleştirilirdi, Şehzade dairelerinde, sultan saraylarında, bazı büyük konaklarda harem ile selamlık arasını ayırmak için sofalara büyük kafesler çekilir, kafesin arka tarafından da hizmetçiler için yere sırmalı seccadeler serilirdi. Müezzinler, yatsı vakti olunca çifte ezan okurlar, misafirler ağır ağır kollarını sıvayarak abdest almaya başlarlardı. Müezzin efendiler, arka safta cemaatın toplanmasını beklerler saflar yavaş yavaş dolar, ilahiler ve âyinlerle namaz kılınırdı. Yatsı namazında belirli bir beste takip edilmezse de teravih namazının her dört rekatı kılındıkça, müezzinler tarafından ilahiler ve âyinler yüksek sesle okunurdu. İlk dört rekat bitince saba ve dügah veya bestenigar, ikinci dört rekatta hüzzam, üçüncü dört rekatta ekseriye ferahnak, dördüncüde mutlaka evc, beşincide de acem makamından ilahiler okumak, imamın da mihrapta okunan ilahinin bestesine uygun olarak okumaya devam etmesi şarttı.Şeyhülislam Cemaleddin Efendi, şeyhülislam bulunduğu müddetçe fetva başında ve oradan ayrıldıktan sonra da yalısında bu şekilde iftar ve teravih adetlerini devam ettirmişti.”

“Meşhur Kırımlı Ahmed Kâmil Efendi’den sonra Sultan 11. Mahmud’un imamlığına tayin olunan Abdülkerim Efendi ile, o aralık Sultan Mahmud’un müezzinbaşılığında bulunan meşhur mûsiki üstadı Dede Efendi arasında kırgınlık varmış. Bir Ramazan günü Abdülkerim Efendi Padişah’a, Acemlerin saltanatınız hakkındaki ihaneti herkes tarafından bilinmekte bulunduğu halde, Dede Efendi bunu düşünerek teravih namazın da, acem makamından ilahiler okumamak ve buna karşılık şevkefzâ makamını tercih etmek lazım gelirken, kendisinin şevkefzâ makamını kullanmaya bilgisi kafi gelmemesi bu davranışına sebep olmaktadır cevabını verince, Padişah Dede Efendi’nin sanatındaki iktidar derecesini bildiği için ve ayrıca kendisi de mûsikişinas olduğu cihetle, bu hususta bir kanaatı da mevcut bulunduğundan bir gece bir imtihan yapılmasına karar verir. Fakat, bu karar Dede Efendi’ye duyurulmaz.”

“Gece teravih namazı kılınırken, dördüncü dört rekattan sonra evc makamından ilahi okunduğu sırada karar gereğince, Sultan Mahmud tarafından gönderilen biri, müezzinlerin yanına giderek, Dede Efendi’ye acem makamını değil şevkefza makamını kullanmasını emrini tebliğ eder. O zamana kadar şevkefzâ makamından hiçbir ilâhi yapılmamış olduğundan ne yapacaklarını şaşıran müezzin efendiler, Dede Efendi’nin yüzüne hayretle bakarlarken, içlerinden biri Dede Efendi’nin işareti üzerine bu makamdan tekbir getirmeye başladığı gibi, imamın da Fatiha-i Şerif’i şevkefza makamında okumakta olduğunu anlamışlar Dede Efendi “Hele bir namazı kılalım da bakalım.” demiş ve dört rekat teravih namazı kılınıncaya kadar şevkefzâ makamından bir ilahi bestelemiş ve selam verilir verilmez ilahiye başlayıvermiş. Arkadaşlarının hemen hepsi mûsikî ilminde birer üstad olduklarından, Dede Efendi’ye kulak vererek ağız kalabalığı ile ilâhiyi güzelce okuyup bitirmişler ve padişahın takdirlerini kazanmışlardı.”

Bir söylentiye göre de Dede Efendi ile Şakir Ağa arasında bir rekabet başladığından, özellikle Şakir Ağa Sultan Mahmud döneminde, Dede’nin yeniden saraya alınmasını çekemiyordu. Mûsikî anlayışından ve parlak bir hanende olduğundan çok emin olan Şakir Ağa, bu dedikodulardan daha çok etkileniyordu. Bu durum hanendeler arasında da sık sık konuşuluyordu. Dede Efendi’nin sesinin çok parlak olmamasına rağmen, erişilmesi güç bestekârlık kabiliyeti ve okuyuş uslubu ile kendisine üstünlük sağlayacağından emindi. Bu düşüncelerin etkisi ile bir tertip düşündü. Bir fırsatını bularak padişahın huzurunda Dede’yi güç durumda bırakmayı aklına koydu. Niyeti yeni bir makam düzenleyerek gizlice eserler bestelemek ve bunları huzurda okuyarak Dede’yi utandırmaktı. Evc makamına yeni bir çeşni vererek ve yeni bir makam bulduğunu zannederek ki Meragalı Hoca Abdülkâdir bu makamı tarif etmişti bir fasıl besteledi. Bu fasıl için Zeki Mehmed Ağa’ya bir peşrev, Kemanî Ali Ağa’ya da bir saz semaisi ısmarlamıştı.

Her nasılsa işin farkına varan Dede Efendi bu makamın seyir ve karakterini kavramış, kendisi de bazı eserler bestelemişti. Nihayet beklenen gün geldi. Fasla önce başlayan Dede Efendi, bu makamdan eserler okuyunca Şakir Ağa şaşırıp kaldı. Söz konusu olan makam ferahnak makamı idi. Durumu anlayan II. Mahmud’un Şakir Ağa’ya Dede ile boy ölçülemeyeceğini, onun musikîde bir “Canavar” olduğunu söylemesine, Dede’nin çok üzüldüğü söylenir.

BESTEKÂRLIĞI

Dede’nin bestekârlığı konusunda Rauf Yekta Bey’in sözlerini biraz sadeleştirerek şöyle özetleyebiliriz: “…Dede Efendi’nin eserleri uslûb açısından oldukça asil ve kibardır. Büyük bestekârımızın ustalığında her şeyden önce göze çarpan özellik, Türk Mûsikîsi’nde Itrî’lerin ve buna benzer ustaların gayreti ile yüzyıllar dan beri gelişmiş olan geleneksel biçim ve tavrın titiz bir koruyucusu olmasıdır. Bununla birlikte Dede Efendi’nin bu özelliği eserlerini, kendinden öncekilerin gösteremediği yeniliklerle süsleyerek bestelemesine engel olamamıştır. Hiç çekinmeden söyleyebiliriz ki, son yüzyılda XIX. yüzyılda yetişen Türk bestekârları içinde Dede Efendi derecesinde hem klâsik uslûba bütünü ile sadık kalmış, hem de bu uslubun kaide ve şartlarından dışarı çıkmamak kaydı ile yeni nağmeler bulmakta ve yenilikçi eser ortaya koymayı başarmış bir bestekâr daha gösterilemez. Bir de şurası dikkat çekicidir ki, Dede Efendi bazı bestekârlarımız gibi, daha çok yalnız bir tür eserin bestelenmesinde ihtisas sahibi olan ustalardan değildir.”

“Bu açıdan bakılacak olursa, Dede Efendi’nin her tür mûsikî eseri bestelemekte gösterdiği olağanüstü başarıyı takdir etmemek imkânsızdır. Dinî mûsikîdeki âyinleri, ilâhileri, durakları ile Dede Efendi adı, mûsiki tarihimizde âdeta eskileri gıpta ettirecek bir yer elde etmiştir. Klasik mûsikî alanında Dede’nin bestelediği kârlar, murabbalar, nakışlar, semâiler değer ve sanat açısından eskilerin eserlerinden aşağı olmadığı gibi, bazı noktalardan eskileri bile geçmiştir. Şarkılarına gelince, o yüzyılda hayatta olan mûsikîşinaslar arasın da Dede Efendi’nin şarkılarından daha parlak ve daha ustalıkla şarkı yapan bir bestekâra rastlanmadığını kesinlikle söyleyebiliriz. Özetle Dede Efendi, yaşadığı sürece Türk Mûsikisi dünyasının hiç bir rakibi olamayan zirvesiydi.”

Mesud Cemil, Dede’yi şu şekilde yorumlamış:

“… 111. Selim’in yenileşme isteklerini takip eden Tanzimat devrinin, Garp Mûsikisi ile temas eden bestekârlardan hem an’aneye bağlı, hem de yeni temayülü iyi duymuş olanların başında gelir. O zamanlar saraya yeni gelen Italyan mûsikîşinasları ile Batı’dan esen sanat esintilerine kulağını tıkamamış, bu etki ile Kâr-ı Nev ve “Yine bir gülnihal” güfteli eserleri bestelemiştir. Buna göre Dede’nin iki mühim cephesi vardır: Biri Klasik Mekteb’i kudretle devam ettiren, birisi de yeni ve Garp’ten gelen havayı zamanın şartları içinde yadırgamadan teneffüs eden Dede…”
Ruşen Ferit Kam ise şunları söylüyor:

“…Klâsik sanatı büyük bir kudret ve selâhiyetle devam ettirenlerin başındadır. Harikulâde bir istidal, feyizli bir ilhamın coşkunluğu ile vücûde getirmiş olduğu Mevlevi ayinlerinden ilâhiye, kâr’dan şarkıya kadar dinî ve dindışı besteleri, nevilerinin her bakımdan en güzelleri, en mükemmellerindendir. Eserlerindeki renkler, onun sanatkârlığından süzülerek klâsik bestelerimize aksetmiş olan bu renkler, Dede’nin sanat dehâsının en parlak ışıklarıdır.”

“Sultaniyegâh makamı Dede’nin tertiplediği bir makamdır. Bildiğimiz yegâh makamının sesleri arasındaki aralık orantılarını bûselik makamına göre değiştirmiş ve bu yeni ses demeti içindeki melodik seyir ve harekete, bûselik ve nihavend makamından ayrı yeni bir karakter getirmiştir. Bu makamdan bestelediği iki murabba ile ağır ve yürük semâileri, Sultan II. Mahmud’a sunmuştur.”

“Eski bestekârlarımız eserlerinin sözlerini Divan Edebiyatı şairlerinin eserlerinden veya kendilerinin bu gibi şiirlerinden seçtikleri halde, Dede bu geleneğin dışına çıkarak bâzı eserlerinde halk şairlerinin, hattâ kendi söylemiş olduğu şiirleri seçmiştir. Görsem seni doyunca, Yüzündür Cihan’ı münevver eden sözleriyle başlayan ve bunlara benzeyen başka eserlerini Batı Mûsikisi’nin etkisiyle bestelemiştir. İtalyan mûsikisi ile kulaktan meşgul olan Dede, bu mûsikinin çok sesli yönü ile ilgilenmemiş olsa bile, melodi kuruluşunu, sonra bizim sengin ve yürük semâilerimizi hatırlatan üçlü ritm ve dinamizmi benimseyerek bir takım ağır vs hafif eserler bestelemiştir. Mesela, yeni kâr demek olan kâr-ı nev şekil ve ritm özellikleriyle kendinden öncekiler den ayrılır eser iki bölümdür: Birinci bölümde rast makamı, orta seslerle karar perdesinden pest tarafa uzatılmış sesler arasındaki melodik hareketlerle karakterlendirilmiş, bu bölüm iki zamanlı ritimle bestelenmiştir. İkinci bölümde yine rast makamı, tiz taraftaki sesler arasında yapılan melodik hareketlerle karakterlendirilmiş ve bu bölüm iki zamanın birleşiği olan üç zamanlı ritimlerle bestelenmiştir ki, bu da Dede’nin Batı’dan gelen üçlü ritmik dinamizmi ile ilgili anlayışlı, başarılı bir örneğidir.”

Türk Musikîsi’nin yetiştirdiği en güçlü bestekârlarımızdan biri olan Dede’nin kişiliğinde mûsikîmiz en üst düzeye ulaşmıştır. Dinî ve dindışı mûsikî eserleri ile başlı başına bir “Ekol” olmuş ve kendinden sonra gelen leri tartışılmaz bir biçimde etkilemiş, daha sonra gelen bestekârlar bu etkinin sürekliliğini sağlamıştır. “Geleneksel mûsikîmize eşsiz renkteki melodik akislerle yeni bir uslûb ve kimlik kazandırmıştır. ” Ritm-melodi-güfte ilişkisinde erişilmez bir üstünlüğü vardır meselâ, “Mahûr makamındaki beste’nin dörder vuruşlu ölçülere bölünmüş A ve C bölümlerini, bu dört vuruşlu usûlün birleşiği olan (12/8 birleşik ölçü anlayışı ile bestelemiştir. ”

Sultanî-yegâh, neveser, saba-bûselik, hicaz-bûselik, araban-kürdî makamlarını tertip eden Dede Efendi, bir mûsikî dehası olarak ses sanatımızda derin izler bırakmış, bestekârlık yolunda her genç sanatkara öncülük ve ustalık etmiştir. Hacı Ârif Bey ayrı tutulursa, şarkı formunda Dede Efendi çapında bir başka beste kar yetişmemiştir. Yukarıdan beri anlatıldığı gibi, eserlerinin pek çoğunun bestelenişi bir nedene dayanıyor. Ferahfeza makamındaki eserlerinin bestelenişinin de ilginç bir hikâyesi vardır

” .. 1249 Hicret yılının Ramazan ayının ilk günü, 1834 Miladi sene Ocak ayının on birinci gününe rastlamıştı. Bu kış ramazanının bir gecesinde Hamamî-zade İsmail Dede ile arkadaşları, Topkapı Sarayı’nın arkasındaki Serdap Kasrı’nda (bu kasır Rumeli demiryolu yapılırken yıktırılmıştır) toplanmışlar, Padişah Sultan Mahmud’un huzurunda arazbar-bûselik faslı yapmışlardı. Fasıl bittikten sonra Sultan Mahmud, sazende ve hanendeleri şu sözlerle tebrik ve teşvik etmişti: (Bu gece pek tatlı bir vakid geçirdim kendimi âdeta Cennet’te sandım… Arazbar-Bûselik faslı şimdiye kadar bu derece parlak okunup çalınmamıştır ancak, Mevsim-i Nevrûz erişdi geldi eyyam-ı bahar sözleriyle başlayan kâr, Amcam Sultan Selim’in tahta çıktığı yılın baharında, Çağlayan Kasrı’na gittiği gün okunmak üzere bestelenmiş bir eser olduğundan böyle kış ortalarında okunması bana biraz mevsimsiz gibi geldi. Dedem Ferahfeza makamında bu kasr için kâr’ı ile beraber senden mükemmel bir fasıl isterim. Haydi göreyim seni Bayram ertesine kadar hazır olsun İnşallah yine burada dinlerim…”

“Ramazan’ın yarısı geçmişti kaybedilecek vakit yoktu. Dede bayram ertesi istenileceği şüphesiz olan ferahfeza kâr için önce bir güfte hazırladı. Bunu besteledikten sonra,”

“Ey kaşı keman tir-i müjen cânıma geçti” mısraı ile başlayan Beste’yi ,”Bir dilber-i nâdide, bir kamet-i müstesna” ve “Bu gice ben yine bülbülleri hâmuş etdim” sözleri ile başlayan ağır ve yürük semâileri besteledi. Tanburî Musahib Zeki Mehmed Ağa da güzel bir peşrev ile saz semaisi yapmış ve bestelenen bu eserler geceli gündüzlü çalışılarak hanende ve sazendelere geçilmişdi. Nihayet beklenen gece geldi. Serdap Kasrı o gece rengarenk fenerlerle, kandillerle donatılmıştı. Sultan Mahmud, yanında Damad Said Paşa olduğu halde memnun, sevinçli, heyecanlı kasra geldi. Musahib Said Efendi’nin bazı güzel fıkra ve hikâyeleri padişahı bir kat daha neşelendirdi. Nihayet adet olduğu üzre serilen ehramlar üzerinde hanende ve sazendeler yerlerini aldılar ve o gece ferahfeza faslı peşrevi ile, kar’ı ile, beste, ağır ve yürük semailer, şarkılar ve saz semaisiyle en güzel, en mükemmel şekilde çalındı, söylendi. Sultan Mahmud bundan son derece memnun olmuştu. Dede’yi yanına çağırarak göğsüne kendi eli ile Murassa İftihar Nişanı’nı taktı. Dede’ye yetişenlerden işitildiğine göre, kendisi bu nişanı törenlerde ve Akbıyık Mahallesi’nde hediye edilen konakta mûsikî meşkleri yaptığı günlerde göğsünden çıkartmazmış. Hatta Merhum Zekâi Dede, hocası Eyyubî Mehmed Bey’le ilk defa meşke gittiği gün Dede’yi bu nişanla gördüğünü anlatır ve “Göğsünde atnalı gibi mürsağ koca bir nişan olduğu halde köşeye oturup çubuk içerken gördüğüm Dede’nin hayali hiç gözümün önünden gitmez” dermiş.

Dede Efendi’den bugüne kadar uzanan, zaman zaman sönen ışıklı ve renkli sanat köprüsünü görebilir, bunları ulusal benliğimizde duyabilirsek, aşağıdaki satırlarda belirtilen gerçekleri kabul etmemiz gerekir. Eğer bir eleştiri yapmadan sırtımızı döner ve görmek istemezsek, bugün içine düştüğümüz çarpık durum ve mûsikî sanatımız adına işlenen cinayetlerle karşılaşırız. Bu nedenle şu satırları sık sık anmakta yarar vardır: ”

Dede Efendi’yi, Yahya Kemal ve Tanpınar’ın yaptığı gibi, çevre ve kültüre yerleştirince daha iyi anlar ve eserlerini dinlerken onlarda hayatın gizli akislerini ve yankılarını buluruz.” “mûsikîyi anlamak için onu içinde duymak ve yaramak lâzımdır. Yahya Kemal’in “İsmail Dede’nin Kainatı” başlıklı şiiri ile Ahmed Hamdi Tanpınar’ın “Yaşadığım Gibi” adlı kitabına alınan yazı, Dede’nin duyanlara ne gibi duygular ve hayaller telkin ettiğini çok güzel gösterir. Kültür bir süreklilik ve yeniden doğuştur.

Yahya Kemal İsmail Dede’nin Kâinatı adlı ,şiirinde bu süreklilik ve yeniden doğuşu güzel bir beyitle ifade eder:

Şeb-i lâhûtta manzûme-i ecram gibi
Lâiz-i bişnev’le doğan debdebe-i manâyız

Bakmasını bilirsek Mevlânâ`dan Dede Efendi’ye, Dede Efendi’den bugüne gelen o ebedî ruh ışığını görebiliriz…. Yeni nesillerin harf ve dil engelleri dolayısıyla eski Türk kültürüne girmeleri biraz güçtür fakat mimari ve mûsikînin kapıları, duyan ve düşünen herkese açıktır. Eski ile yeni arasında köprü kurmak isteyenlere Dede Efendi, büyük bir dost ve yol gösterici olabilir.

HATTATLIĞI VE ŞAİRLİĞİ

Dede Efendi’nin “Hat” sanatı ile ilgisini, Etem Ruhi Ungör’ün bir araştırmasından öğreniyoruz.İlgili araştırmaya gore Sultan III. Selim Çamlıca’da Sarıkaya civarında yaptırdığı bir sarayı annesine tahsis etmiş. Annesinin ölümünden sonra da Esma Sultan’a vermiş. İsmail Dede yazdığı bir kasideyi kendi yazısı ile hazırlayarak tezhip ettirmiş.Eserin altında “Ketebehû el-fakiyr Derviş İsmail’ul-mevlevî musahib-i Hazret-i Sultan Mahmud Hân-ı Gazi” imzasının bulunduğu bildiriliyor. Düz yazıda da başarılı olduğu Yenikapı Mevlevihanesi “Ayin Defteri”ndeki yazılarından anlaşılıyor.

Metin içinde sözünü ettiğimiz bestelerin sözleri ile saba makamındaki ayininin “Olduk yine biz secde ber-i nâr-ı muhabbet” ve III.Selâm’daki “Ey maksad-ı âşıkıyn olan Mevlânâ” ile “Men bîser-ü sâmânem” rubaileri, daha bir çok bestelerinin sözleri Dede’nin şairane tabiatından kaynaklanmıştır.

Bu büyük musikî ustamız da, kendinden önce yaşamış ve çağdaşı olan büyük bestekârlarımız gibi halk şiirinin zevkine varmış, bu şairlerimiz gibi şiirler söylemeye çalışmıştır. Bütün bunlara rağmen Dede’nin, bestekârlığı ve mûsikîşinaslığı ölçüsünde bir şair olduğu söylenemez. Bu şiirlere giydirdiği melodiler, güftelerin şiiriyetinden çok daha değerlidir. Bu şiirlerinden bir kaç örnek vermekle yetiniyoruz:

Dil bir güzele
Meyletti hele,
Fâş etme ele,
Sevdim ben seni.
Dil sevdi seni,
Rûyünde beni,
Ol sim gerdeni,
Yaktın bendeni.
Samur gibi kaş,
On altıdır yaş,
Gel eyleme fâş,
Dil sevdi seni.
Rakiyble gezme,
Bağrımı ezme,
Gözlerin süzme,
Sevdim ben seni.
***
Girdi gönül aşk yoluna,
Bakmaz sağına, soluna,
Almış âşıkı koluna,
Âhâ gözlerin, gözlerin,
Şirin sözlerin, sözlerin.
Aldandı gönül fendine,
Bağlandı zülfün bendine,
Kul etti beni kendine,
Âhû gözlerin, gözlerin.
Şirin sözlerin, sözlerin.
“Minarenin alemi
***
Kara kaşın kalemi
Sana güzel dedimse
Yak mı dedim âlemi”

Mânisi ile Dede’nin şu şiirinin benzerliği dikkat çekicidir:

Senin aşkın elemi,
Yakıyor hep âlemi,
Yakar isen beni yak,
Yakma bütün âlemi.
Aman, aman sevdiğim,
Edâsına yandığım.
Yar sevende derd olmaz,
Yar sevmeyen merd olmaz,
Yar sözümü dinlemez,
Bundan büyük derd olmaz.
Aman, aman sevdiğim,
Edâsına yandığım.
***
Aşık olalı sen yâre gönül,
Yanmakta yürek, pür yâre gönül,
Tek etme fedâ sen bu kulunu,
Râzı oluyor âzâre gönül.
Uslanmayacak hiç çaresi yok.
Divâne gönül, biçâre gönül.
Aşk âteşine yaktı özümü,
Bilmemki nice tutmaz sözünü,
Ağlar göricek gül ruhlarını,
Tâciz ediyor iki gözümü.
Uslanmayacak hiç çâresi yok;
Divâne gönül, biçâre gönül.
Bin türlü sitem, bin türlü melâl,
Görmüşse dahi terbiye muhâl,
Gerçi bilirim ettiklerini,
Sen bakma yine ey ruhları al.
Uslanmayacak hiç çâresi yok;
Divâne gönül, biçâre gönül.

ŞARKI

Ben seni sevdim seveli kaynayıb coştum,
Aklımı yağmaya verib fikrimi şaştım,
Mecnûn-i sergerdan olub dağlara düştüm,
Aklımı yağmaya verib fikrimi şaştım.
Sor güle bülbül ne çeker hârın elinden,
Bir dahi gül koklamayım nâdan elinden,
Nerede mesken tutayım dilber elinden?
Aklımı yağmaya verib fikrimi şaştım.
Ben seni sevdim seveli döndüm deliye,
Huyunu benzettim hele hûri, meleğe,
Gönlümü vermiştim sana geri almaya,
Aklımı yağmaya verib fikrimi şaştım.

Bu söyleyişlerdeki halk şiirine yaklaşış, kullanılan Türkçe’nin sadeliği ve samimiliği Dede gibi bir musiki ustası için çok önemlidir .Uzaktan uzağa bir Mustafa Çavuş şiirinin kokusu seziliyor .Bu tür şiirlerinden başka, Divan şiiri biçiminde âşıkane ve Farsça şiirleri de vardır .

ESERLERİ

A -Dini Mûsıkî Eserleri:

Dindışı Mûsıkî eserleri ile dini Mûsıkî eserleri karşılaştırılırsa, her iki türün özelliklerini hakkiyle kavramış olduğu mistik duyuş ve heyecanı dindışı eserlerine yansıtmadığı görülür . Sadeddin Nüzhet Ergun bunlardan bir tanesi için, suzidil makamında bir bestesini dinleyen Sultan 11. Mahmud’un ilâhiye benziyor demesi üzerine aynı eseri ilâhi şeklinde yeniden bestelediğini söylüyor .73 Dede Efendi bir ömür tükettigi mevlevihânenin mistik atmosferi içinde, havayı teneffüs ede ede yetiştiğinden ve kendinden önce yaşamış olan bestekârların dini eserlerini en doğru şekilde bildiğinden bestelerinde harikalar yaratmasını bilmiştir .Dini Mûsıkîmizi Ali Nutki Dede ile Abdülbaki Nasır Dede’den öğrenmiş olması bile onun bu yoldaki sanatı hakkında yeterli kanıyı verir .

Dede Efendi, dini Mûsıkîmizin en büyük beste formlarından biri olan Mevlevi Ayinlerinden yedi tane besteledi. Ali Nutki Dede’ye ait olduğu bilinen şevk-u tarab makamındaki âyinin Dede Efendi’ye ait oldugu hakkında kuşkular vardır Bestenigâr makamındaki âyininden söz ederken yedi âyininin olduğunu söylemesi Ali Nutki Dede’nin başka bir Mûsıkî eseri bestelememiş olması bu kuşkuyu güçlendirecek mahiyette olduğu ileri sürülüyor.Dini eserlerinin bilinenlerinin sayısı elli kadardır:

Saba Ayin: ilk kez 1823 (17 Cemâziyelâhır 1239) Yenikapı Mevlevihânesi’nde okundu.
Nevâ Ayin: Dede Efendi’nin bestelediği ikinci âyindir. 17 Nisan 1824 (17 Şaban 1239) tarihinde icrâ edildi.
Bestenigâr Ayin: Bu âyin 1. Selâm, 3. Selâm ve ”Hezar âferin”e kadar bestelenmiş, buna saba makamındaki âyininin 2. Selâm’ı eklenmiştir .ilk kez 1832′de Yenikapı Mevlevihânesi’nde okundu.
Saba-Bûselik Ayin: ilk okunuş tarihi 14 Kasım 1833′tür .Ayini 1. Selâm olarak besteleyen Dede Efendi, buna neva makamındaki âyininin 2., 3., 4. Selâm’larını eklemiştir.
Hüzzam Ayin: Önce 1. Selâm olarak bestelenmiş, bu selâm’ın sonuna saba makamındaki âyininin diğer selâm’ları eklenmiştir .ilk okunuş tarihi 1830′dur .Daha sonra Dede Efendi bütün selâm’ları aynı makamdan besteleyerek eseri tamamlamıştır .
Isfahan Ayin: ilk kez 1836′da (25 Ramazan 1252) okundu. Bir selâm olarak bestelenmiştir .Bundan sonrasında ya saba ya da dügâh âyinin 2. Selâm’ından sonrası okunurdu.
Ferahfeza Ayin: Bu âyini Sultan 11. Mahmud’un istegi üzerine bestelemiştir. Dede Efendi bu eserini beğenmediğini, sipariş üzerine bestelemek zorunda kaldığından yakınırmış. Ayinin ilk icrâ tarihi 3 Nisan 1839′dur (18 Muharrem 1255).

Bu son âyinin okunacağı tarih daha önceden Padişaha haber verilmiş, o gece Yenikapı Mevlevihânesi ağzına kadar dolmuştu. Herkes heyecanla padişahı beklerken, saraydan gelen bir görevli hastalığı nedeni ile padişahın gelmesinin kuşkulu olduğunu bildirdi. Bulunanların neşesi kaçmakla birlikte semahâneye girildi.Na’t okunduğu sırada padişah dergâha gelmişti. Yeniden neşelenen heyet âyini coşkun bir şekilde icra etti.Mukabele’nin sonunda 11. Mahmud Dede’yi ”Mahfil”e çağırtarak, ”-Hasta idim, gelemeyecektim… İyi etmişim…Adeta iyileştim” gibi sözler söyleyerek ”ihsanlarda” bulunmuştu.

Diğer dini eserlerden ilâhi, savt, durak ve tevşih’ler bestelemiştir .Yalnız savt’larının sayısı yirmiyi bulur .Özellikle ilâhileri çok sanatlıdır.Son dini eserinin, sözleri Yunus Emre’ye ait olan, hac yolculuğu sırasında bestelediği, ”Yürük değirmenler gibi dönerler” güfteli ilâhisi olduğu ileri sürülüyor .

B -Saz Eserleri:

Bilinenleri peşrev ve saz semâisi olmak üzere üç eserden ibarettir .

C -Dindışı Eserleri:

Kâr , kâr-ı nâtık, beste, ağır semâi, yürük semâi, şarkı, türkü, köçekçe olmak üzere beş yüzden çok eser bestelediği halde, bunlardan iki yüz seksen kadarı biliniyor .”Dede’nin rast makamında bestelediği kâr-ı nâtık elimizde bulunanların en güzellerindendir. Makamlar şunlardır: rast, rehavi, nikriz, pençgâh, mahûr,neva, uşşak, bayati, nişâburek, nihavend, nühüft, saba, dügâh, hüseyni, hisar, muhayyer, bûselik, hicaz,şehnaz, rahatülervah, bestenigâr, ırak, evc ve sonunda daha hareketli bir tempo içinde yine rast makamı.

Eser yirmi üç makam ve bu makamların melodik özelliklerini gösterir. Bu kâr-ı nâtık başından sonuna kadar semâ denen üçlü ritimle bestelenmiş ve her makamın melodik karakteri dörder ölçülük tek cümle, bazıları sekizer ölçülük çift mûsiki desenleriyle ifâde edilmiştir.”

ÖĞRENCİLERİ

Dede Efendi’nin başlıca öğrencileri şu ünlü mûsikişinaslardır: Eyublu Mehmed Bey , Mutaf-zâde Hacı Ahmed Efendi, Yaglıkçı-zade Bursalı Ahmed Efendi, Vahib Efendi, Çilingir-zade Ahmed Aga, Halim Bey, Dellâl-zade İsmail Efendi, Hoca Zekâi Dede Efendi, Nikogos Ağa, Azmi Dede, Hâfız Hamdi Bey, Yeniköylü Hasan Efendi, v.b.

Rûhu Şâd Olsun…

İsmail Dede Efendi’nin Eserleri

+ Makam
+ Tur
+ Sarki
+ Usul

Acem
Ağır Semai
Mecliste yine kaamet–ı canana sarılsam
Aksak Semai
Acem Aşiran
Ağır Semai
Ey lebleri gonca yüzü gül serv–ı bülendim
Ağır Sengin Semai
Acem Aşiran
Şarkı
Lutfeyle meded rahmeyle şeha
Aksak
Acem Aşiran
Beste
Meşam–ı hatıra buy–ı gül–ı safa bulagör
Zencir
Acem Aşiran
Yürük Semai
Ne heva–yı bağ–ı sazed ne kenar–ı kişt–ı mara
Yürük Semai
Acem Aşiran
Şarkı
Oldu gönül üftade
Aksak
Acem Kürdi
Şarkı
Bir güzele bende gönül
Yürük Semai
Acem Kürdi
Beste
Ruz–u şeb bu cihan–içre eyledikçe geşt–u güz
Muhammes
Araban–Buselik
Ağır Semai
Sevdim seni yosma fidan
Aksak Semai
Araban–Kürdi
Kâr
Gonca–ı ikbal handid vü dem– devlet resid
Hafif
Arazbar
İlahi
Ben yürürüm yane yane
Düyek
Arazbar
Yürük Semai
Derdim bana kar eyledi dermana el elmez
Yürük Semai
Arazbar
İlahi
Ey aşık–ı dil–dade
Düyek
Arazbar
Beste
Ol peri–veş kim melahat mülkünün sultanıdı
Muhammes
Arazbar
Beste
Sarhoş olurum lal–ı leb–ı yar görünse
Remel
Arazbar
Ağır Semai
Vad etmiş idin ey gül–ı ter vakt–ı şitada
Ağır Aksak Semai
Arazbar
Şarkı
Yine bahar çayır çemen üstüne
Aksak
Bayati
Şarkı
Ağlatma beni incitme aman
Ağır Aksak Semai
Bayati
Şarkı
Bir bi–bedel şuh–ı cihan
Düyek
Bayati
Beste
Bir gonca femin yaresi vardır ciğerimde
Ağır Hafif
Bayati
Şarkı
Dilberi sazın nevası
Düyek
Bayati
Şarkı
Ey gamzesi fettan hemi gisusuna didem
Ağır Aksak
Bayati
Şarkı
Gel derim gelmez yanıma
Aksak
Bayati
Şarkı
Her dem edip meyl–ı cefa
Ağır Düyek
Bayati
Şarkı
Karşıdan yar güle güle
Aksak
Bayati
Şarkı
Mübtelayım ey gül–ı rana sana
Aksak
Bayati
Şarkı
Nice bir aşkınla feryad edeyim **
Ağır Aksak
Bayati
Ağır Semai
Söylen ol afete dünyayı harab eylemesin
Aksak Semai
Bayati
İlahi
Yandıklarım şam–u seher
Düyek
Bayati Araban
Şarkı
Aklın alır aşıkların deli eyler
Aksak
Bayati Araban
Şarkı
Arz–ı halim benim lutf–u dilbere kalsın
Ağır Düyek
Bayati Araban
Şarkı
Canımı aşka salmışım bahr–ı cefaya dalmışı
Yürük Semai
Bayati Araban
Şarkı
Sevdim seni yosma fidanım
Curcuna
Beste–Isfahan
Şarkı
Bir bülbül–i bağım ki ne zir–u ne bemim var
Ağır Aksak
Beste–Isfahan
Şarkı
Gülistan–ı ruhun seyr etmeye uşşak özenmiş
Curcuna
Bestenigar
İlahi
A sultanım sen var iken ya ben kime yalvarayım
Düyek
Bestenigar
Şarkı
Ben seni sevdim seveli kaynayıp coştum
Curcuna
Bestenigar
Peşrev
Bestenigar Peşrev
Devr–i Kebir
Bestenigar
Beste
Dil oldu şimdi meftun bir afet–ı zamane
Lenk Fahte
Bestenigar
Beste
Erişti mevsim–ı gül seyr–ı gülsitan edelim
Zencir
Bestenigar
Ayin
Ey kıble–ı ikbali cihan haki deret
Değişmeli
Bestenigar
Şarkı
Hayli demdir bağlanıp kaldık şitada zar ile
Ağır Aksak
Bestenigar
Yürük Semai
Kurban–ı tü zülf–ı anber–efşan–ı tü
Yürük Semai
Bestenigar
Ağır Semai
Men bende şodem bende şodem bende şodem
Ağır Aksak Semai
Bestenigar
Beste
Meşam–ı hatıra buy–ı gül–ı safa bulagör
Zencir
Bestenigar
İlahi
Olmayacak senden ata kul neylesin Rabbena
Düyek
Bestenigar
Şarkı
Pek naziktir ince belin
Aksak
Bestenigar
İlahi
Ya İlahi cümle sensin cümle sen
Düyek
Bestenigar
Tevşih
Ya rahmeten lil–Hakk ya Resul
Düyek
Bûselik
Yürük Semai
Dehr olmada bu sur ile mamur–ı meserret
Yürük Semai
Bûselik
Şarkı
Eda ile revişlerin
Türk Aksağı
Bûselik
Beste
Olduk yine bu şevk ile mesrur–ı meserret
Remel
Bûselik
Kâr
Sur–ı şahi eyledi alam–ı tayy
Hafif
Bûselik
Şarkı
Zülfündedir benim baht–ı siyahım
Ağır Aksak Semai
Çargah
Şarkı
Bak perime pür–küşa–yı itila
Ağır Aksak
Dügah
Peşrev
Dügah Peşrev
Devr–i Kebir
Dügah
İlahi
Gel ey salik diyem bir söz ki haktır
Düyek
Dügah
Şarkı
Neyle zabtetsem dil–ı divanemi
Ağır Aksak
Evc
İlahi
Benim Mecnun–sıfat Leyla’sı aşkın
Düyek
Evc
Şarkı
Bülbül–asa ruz–u şeb karım neva
Ağır Aksak
Evc
Şarkı
Ebrulerinin zahmı nihandır ciğerimde
Ağır Aksak
Evc
Şarkı
Geçen hafta kayıkla ben geçerken
Evfer
Evc
Şarkı
Sevdim bir gonca–ı rana
Aksak
Evc
Şarkı
Söyleyin ol nev–civan
Aksak
Evc
Şarkı
Suz–ı firkat sinemi dağlar benim
Ağır Aksak
Evc–Bûselik
Beste
Ağlar inler payine yüzler sürer gönlüm
Ağır Çenber
Evc–Bûselik
Beste
Ayb eder hal–ı dil–ı aşüfte–samanım gören
Muhammes
Evc–Bûselik
Ağır Semai
Koy açılayım bilsin her razımı cananım
Sengin Semai
Evc–Bûselik
Yürük Semai
Sakıya mest–ı müdam eylesen olmaz mı beni
Yürük Semai
Evc–Maye
Şarkı
Bir gemim var deryalarda paslanır
Düyek
Evcara
Şarkı
Bir letafetli hava kim bu şeb ey mahlika
Devr–i Revan
Evcara
Şarkı
Gel ey güzeller serveri
Aksak
Evcara
Şarkı
Hüsnüne mail gönlüm ezelden
Aksak Semai
Ferahfeza
Ağır Semai
Bir dilber–ı nadide bir kamet–ı müstesna
Sengin Semai
Ferahfeza
Şarkı
Bir verd–i rana etdim temaşa
Semai
Ferahfeza
Ayin
Bişnev ez ney çün şikayet mikuned
Değişmeli
Ferahfeza
Yürük Semai
Bu gece ben yine bülbülleri hamuş ettim
Yürük Semai
Ferahfeza
Şarkı
Bülbül–ı hoş neva
Semai
Ferahfeza
Şarkı
El benim çün seni sarmış biliyor
Ağır Aksak
Ferahfeza
Beste
Ey kaşı keman tir–i müjen canıma geçti
Firengi Fer
Ferahfeza
Kâr
Kasr–ı cennet havz–ı kevser ab–ı hay
Muhammes
Ferahfeza
İlahi
Şuride vü şeyda kılan
Düyek
Ferahnak
Şarkı
Beğendim seni geçmem asla ben
Düyek
Ferahnak
Şarkı
Ben mübtela olsam sana
Aksak
Ferahnak
Ağır Semai
Dil–ı biçareyi mecruh eden tiğ–ı nigehindir
Aksak Semai
Ferahnak
Savt
Durman yanalım ateş–i aşka
Ferahnak
Şarkı
Ey şuh–ı cihan sevdi seni can **
Aksak
Ferahnak
Beste
Figan eder yine bülbül bahar görmüştür
Zencir
Ferahnak
Şarkı
Senin–çün ey şeh–ı huban
Ağır Düyek
Gerdaniye
Şarkı
Bir dilberi sevip bilmezem noldum
Düyek
Gülizâr
Köçekçe
Bi–vefa bir çeşm–ı bi–dad
Aksak
Gülizâr
Köçekçe
Nazlı nazlı sekip gider
Çifte Sofyan
Gülizâr
Şarkı
Reha bulmadım zülfün telinden
Ağır Düyek
Gülizâr
Köçekçe
Sular gibi çağladığım
Aksak
Gülizâr
Köçekçe
Sular gibi çağlarım ben
Aksak
Hicaz
Şarkı
Aşkınla ben ey nazenin
Düyek
Hicaz
Köçekçe
Baharın zamanı geldi a canım
Aksak
Hicaz
Şarkı
Ben bilmedim bana noldu
Ağır Düyek
Hicaz
Şarkı
Çokdur gönülde dağ–ı melalim
Ağır Düyek
Hicaz
Ağır Semai
Etmezem ikrar–ı aşkı saklarım canım gibi
Aksak Semai
Hicaz
Beste
Ey çeşm–i ahu hicr ile tenhalara saldın beni
Ağır Düyek
Hicaz
İlahi
Gelin gidelim Allah yoluna
Düyek
Hicaz
Peşrev
Hicaz Peşrev
Devr–i Kebir
Hicaz
Şarkı
Mah yüzüne aşıkanım
Aksak
Hicaz
Beste
Ol mahtabı aceb gösterir mi bana felek
Zencir
Hicaz
Şarkı
Seyr–ı gülşen edelim ey şivekar
Ağır Düyek
Hicaz
Yürük Semai
Yine neşe–ı muhabbet dil–u canım etdi şeyda
Yürük Semai
Hicaz
Şarkı
Yine noldu sana nevres–fidanım
Aksak
Hicaz
Köçekçe
Yine yeşillendi dağlar çemeni
Aksak
Hicaz–Buselik
Yürük Semai
Açıl açıl gel efendim cihan bahar olsun
Yürük Semai
Hicaz–Buselik
Ağır Semai
Bir afetin aşkıyle gönül eyledi ülfet
Ağır Aksak Semai
Hicaz–Buselik
Beste
Bülbül gibi feryad–ı figanım seheridir
Ağır Remel
Hicaz–Buselik
Beste
Cana beni aşkın ile ferzane eden sensin
Lenk Fahte
Hicaz–Buselik
Şarkı
Ey mürüvvet madeni kan–ı kerem
Devr–i Hindi
Hisâr
Şarkı
A canım kaanıma girdin
Aksak
Hisâr
Tevşih
Ey risalet bustanında hıraman serv–kad
Nim Evsat
Hisâr
Beste
Gönül ol gonca–femin bülbül–ı aşüftesidir
Çenber
Hisâr
Yürük Semai
Hava güzel yine gülşende gösteriş günüdür
Yürük Semai
Hisâr–Bûselik
Ağır Semai
Ey hüma–yı padişahi ber–ser–ı bala–yi tü
Sengin Semai
Hisâr–Bûselik
Beste
Her sözün uşşak ihsan her kelamın lutf–ı tam
Muhammes
Hisâr–Bûselik
Şarkı
Hüsnün gibi ey bi–vefa
Düyek
Hisâr–Bûselik
Kârçe
Ruy–ı tu cam–ı tarab–ı gülgun bad
Devr–i Revan
Hisâr–Bûselik
Yürük Semai
Yine bezm–ı iyş–ı vuslat dil–ı bi–karare düştü
Yürük Semai
Hümayun
Köçekçe
Bir sevda geldi başıma
Aksak
Hümayun
Şarkı
Tırmana tırmana çıktım yapıdan
Aksak
Hüseyni
Peşrev
Hüseyni Peşrev
Devr–i Kebir
Hüseyni
Tevşih
Nur–ı Fahr–ı Alem’e bir zerre olmaz aftab
Yürük Semai
Hüzzam
İlahi
Bağrımdaki biten başlar
Düyek
Hüzzam
Şarkı
Bir dil düştü sana yarim ah bu dem
Düyek
Hüzzam
Şarkı
Bir güzel aldattı beni
Aksak
Hüzzam
Şarkı
Bir nevcivanın hüsn–ı cemali
Türk Aksağı
Hüzzam
Şarkı
Derdim dermanı sensin ey peri
Ağır Aksak
Hüzzam
Şarkı
Ey gül–ı bağ–ı eda
Aksak
Hüzzam
İlahi
Ey sufi–ı ehl–ı safa ez–can be–ku Allah hu
Devr–i Revan
Hüzzam
İlahi
Eya alemlerin şahı tecelli kıl teselli kıl
Muhammes
Hüzzam
Beste
Gören fütade olur hüsn–ı bibahnesine
Zencir
Hüzzam
Şarkı
Halimi bir kerre takrir eylesem sultanıma
Ağır Düyek
Hüzzam
Ayin
Mahest–ü nemi danem hurşid–ı ruhat yane
Değişmeli
Hüzzam
Yürük Semai
Reh–ı aşkında edip kaddimi kütah gönül
Yürük Semai
Irak
İlahi
Aşkınla yandır sultanım Allah
Düyek
Irak
Beste
Bir ah ile ol gonca feme halin ayan et
Remel
Irak
Yürük Semai
Hasretle tamam nale döndüm sensiz
Yürük Semai
Irak
Beste
Her zaman piş–ı nigahımda hüveydasın sen
Devr–i Kebir
Irak
Şarkı
Hüsnün gibi ey bi–vefa
Düyek
Irak
Şarkı
Netdim sana ben bi–vefa zalim
Aksak
Irak
Ağır Semai
Nice bir ağlayalım aşk ile her gah meded
Aksak Semai
Isfahan
Yürük Semai
Ah eylediğim serv–ı hıramanın içündür
Yürük Semai
Isfahan
Şarkı
Aşık olalı sen yare gönül
Aksak
Isfahan
Ağır Semai
Ya rab kime feryad edeyim yarin elinden
Ağır Aksak Semai
Isfahan
İlahi
Yandım yakıldım ben nar–ı aşka
Düyek
Karcığar
Köçekçe
Benli’yi aldım kaçaktan
Aksak
Karcığar
Şarkı
Gel açıl gül aslı ne durduğunun
Devr–i Hindi
Karcığar
Köçekçe
Gel derim gelmez yanıma
Aksak
Karcığar
Köçekçe
Girdi gönül aşk yoluna
Aksak
Karcığar
Yürük Semai
Göz gördü gönül sevdi seni ey yüz–u mahım
Yürük Semai
Karcığar
Köçekçe
İki de turnam gelir allı kareli
Aksak
Mahur
Şarkı
Bir gonca–fem etti zuhur
Sofyan
Mahur
Beste
Ey gonca–dehen har–ı elem canıma geçti
Hafif
Mahur
Şarkı
Gördüm bugün cananı dil
Düyek
Mahur
Şarkı
Sana layık mı ey gülten çevirdin ruyini bend
Aksak
Mahur
Yürük Semai
Yine zevrak–ı derunum kırılıp kenare düştü
Yürük Semai
Mâye
Şarkı
Firkatin halim perişan etti gel
Ağır Düyek
Mâye
Beste
Olmamak zülfün esiri dilbera mümkin değil
Zencir
Mâye
Ağır Semai
Sermest–ı gamım bad–ı ciğerimden
Ağır Aksak Semai
Mâye
Şarkı
Sünbüle karşı açıp perçemin ihsan eyle **
Ağır Aksak Semai
Muhayyer
Şarkı
Ben sana aşık değilim
Yürük Semai
Muhayyer
İlahi
Deldi bağrım bülbül–ı bi–çare nalanın senin
Nim Evsat
Muhayyer
İlahi
Düşeli bu aşkın canım evine
Düyek
Muhayyer
İlahi
Ey derde derman isteyen yetmez mi derd der
Düyek
Muhayyer
Şarkı
Sevdiceğim aşıkını ağlatır
Yürük Semai
Muhayyer
İlahi
Toprakta yatacak teni
Düyek
Muhayyer
İlahi
Ya Rabbi aşkın ver bana
Düyek
Muhayyer
İlahi
Ya Rabbi nurun hakkı–çün
Düyek
Muhayyer–Bûselik
Beste
Bir tarftan baht durmaz durmadan yüz dönd
Hafif
Muhayyer–Sünbüle
İlahi
Düyek
Muhayyer–Sünbüle
Yürük Semai
Bağlandı gönül zülfüne divaneliğinden
Yürük Semai
Müstear
Şarkı
Gönlümü bend etti ol mah
Aksak
Nev’eser
Yürük Semai
Diyemem sine–ı berrakı semenden gibidir
Yürük Semai
Nev’eser
Beste
Nasıl eda bilir ol dilber–ı fedayı görün
Zencir
Nevâ
Yürük Semai
Ey gonca–dehen ah–ı seherden hazer eyle
Yürük Semai
Nevâ
Ağır Semai
Ey gonca–i bağ–ı cihan vey zinet–i destar–ı can
Ağır Aksak Semai
Nevâ
Ayin
Ey tecelligah–ı canem ruyi tu
Değişmeli
Nevâ
Şarkı
Gül–zara salın mevsimidir geşt–u güzarın
Ağır Aksak Semai
Nevâ
Ağır Semai
Hayli demdir bir gül–ı ruhsare oldum mübtel
Aksak Semai
Nevâ
Şarkı
Müşkil oldu suzişim etmek nihan
Aksak
Nevâ
Beste
Piyaleler ki o ruhsar–ı ale dür götürür
Zencir
Nevâ
Beste
Zeyn eden bağ–ı cihanı gül müdür bülbül müdür
Muhammes
Nihâvend–i Kebîr
Yürük Semai
Rencide sakın olma nigah eylediğimden
Yürük Semai
Nişabur
Durak
Durak Evferi
Nişabur
Yürük Semai
Teşrifin ile alemi reşk–ı irem eyle
Yürük Semai
Nişaburek
Ağır Semai
Gahi ki eder turrası damanını çide
Aksak Semai
Nühüft
Şarkı
Bend oldu dil bir şuh–ı cihana
Ağır Aksak
Nühüft
Durak
Benim Mansur–ı aşk hub dare geldim
Durak Evferi
Nühüft
Şarkı
Ey serv–ı naz–ı nevresim
Ağır Düyek
Nühüft
Şarkı
Kasdı o şuhun dil–ı azare mi
Yürük Semai
Nühüft
İlahi
Ya İlahi canımın cananısın
Düyek
Pençgâh
İlahi
Gül müdür bülbül müdür şol zar–u efgaan eyleyen
Evsat
Pesendîde
Yürük Semai
Ey afet–ı can–ı aşık azar
Yürük Semai
Pesendîde
Beste
Her ne dem aşkıyla deryalar gibi cuş olayım
Darb–ı Fetih
Pesendîde
Yürük Semai
Ne gönül safaya mecbur ne esir–ı dilberdir
Yürük Semai
Rahat’ül Ervâh
İlahi
Benim Mecnun–sıfat Leyla’sı aşkın
Ağır Çenber
Rast
İlahi
Aşkınla cihan beste
Sofyan
Rast
İlahi
Bilirsen ben de senin Allah’ım
Düyek
Rast
Şarkı
Bu hüsn ile sen dilruba
Sofyan
Rast
Şarkı
Dil bir güzele meyl etti hele
Sengin Semai
Rast
Şarkı
Gördükçe ben ey meh–cemal
Aksak
Rast
Şarkı
Görsem seni doyunca doyunca seni görsem
Düyek
Rast
Kâr–ı Nev
Gözümde daim hayal–i cana
Ağır Düyek
Rast
İlahi
Hakka aşık olanlar zikr’Ullahtan kaçar mı
Sofyan
Rast
Şarkı
Mahmur güzel gaayet güzel
Düyek
Rast
Kâr–ı Natık
Rast getirip fend ile seyretti Hümayı
Yürük Semai
Rast
Şarkı
Sevdi gönlüm bir dilberi
Aksak
Rast
Şarkı
Üftadenim ey bi–vefa
Düyek
Rast
Şarkı
Yine ahlar etti peyda
Düyek
Rast
Şarkı
Yine bir gül nihal aldı bu gönlümü
Semai
Rast
Şarkı
Yüzündür cihanı münevver eden
Yürük Semai
Rast–ı Cedîd
Kâr
Aşk–ı tü nihal–ı hayret amed
Hafif
Rast–ı Cedîd
Ağır Semai
Ba–tü yek dem baht–ı bed hem–dem nemi sazed mera
Sengin Semai
Rast–ı Cedîd
Beste
Navek–ı gamzen ki her dem bağrımı pür–hun
Çenber
Rast–ı Cedîd
Yürük Semai
Oynar yürek terennüm–ı çeng–u çaaganeden
Yürük Semai
Rehâvi
İlahi
Derviş olan kişinin sözleri umman olur
Devr–i Hindi
Rehâvi
Şarkı
Ey bülend–ahter Şeh–ı sahib–kerem
Düyek
Rehâvi
Beste
Ne edadır bu ne kaküldür bu
Muhammes
Saba
Köçekçe
Bana gayrı karışma bir yar sevdim ezeli
Aksak
Saba
Ayin
Bişnevid ez nale–ı banki rebab
Değişmeli
Saba
Köçekçe
Gel güzelim gülistan–ı güle gel
Aksak
Saba
Yürük Semai
Guş–etti nayı nalelerim agaaze başladı
Yürük Semai
Saba
Şarkı
Guş eyle gel bülbülleri
Ağır Düyek
Saba
Beste
Sünbüli sünbüli siyeh canem
Muhammes
Sabâ–Bûselik
Ayin
Ateş nezened der dil–ı ma illa Hu
Değişmeli
Sabâ–Bûselik
Yürük Semai
Göz gördü gönül sevdi seni ey yüz–u mahım
Yürük Semai
Sabâ–Bûselik
Beste
O nahl–ı bağ–ı letafet aman aman geliyor
Zencir
Sabâ–Bûselik
Ağır Semai
Reng–ı ruh–ı gülzarı tebah eyledi bülbül
Ağır Sengin Semai
Sabâ–Bûselik
Şarkı
Sahbayı doldur sakıya
Ağır Düyek
Sabâ–Bûselik
Beste
Yar ile ateş–mekan olsam da gülşendir bana
Ağır Çenber
Segah
İlahi
Yürük değirmenler gibi dönerler
Düyek
Sipihr
Beste
Gül yüzündür andelibe ah–u efgaan ettiren
Çenber
Sultaniyegah
Beste
Can–ü dilimiz lutf–u keremkar ile mamur
Hafif
Sultaniyegah
Beste
Misalini ne zemin–ü zaman görmüştür
Zencir
Sultaniyegah
Ağır Semai
Nihan ettim seni sinemde ey mehpare canım
Aksak Semai
Sultaniyegah
Yürük Semai
Şadeyledi can–u dilimi şah–ı cihanım
Yürük Semai
Suz–i Dil
Durak
Ayağın tozunu sürme çekelden gözüme canı
Durak Evferi
Suz–i Dil
Şarkı
Cana gönül verdim sana
Aksak
Suz–i Dil
İlahi
Ey derde derman dermanım Allah
Düyek
Suz–i Dil
İlahi
Ey gönül guş eyle aşıkların güftarını
Düyek
Suz–i Dil
Şarkı
Ey padişahım şad ol efendim
Aksak
Suzinak
İlahi
Ben bilmez idim gizli ayan hep sen imişsin
Ağır Düyek
Suzinak
Yürük Semai
Cana firak–ı aşkın ile süznakinim
Yürük Semai
Suzinak
Beste
Müştak–ı cemalin gece gündüz dil–ı şeyda
Darbeyn
Suzinak
Ağır Semai
Nesin sen a güzel nesin
Aksak Semai
Şedd–i Araban
Şarkı
Gözümden gönlümden hayali gitmez
Düyek
Şehnaz
Beste
Açıldı lal–i izarın ciğerde dağ–ı derun
Zencir
Şehnaz
İlahi
Beni bu nefsim eyledi hayran
Düyek
Şehnaz
Şarkı
Ey verd–ı rana şuh–ı melek–veş
Aksak Semai
Şehnaz
Şarkı
Gönül durmaz su gibi çağlar
Aksak
Şehnaz
İlahi
Kerim–Allah Rahim–Allah
Düyek
Şehnaz
Beste
Ne dehendir bu ne kaküldür bu sevdiğim
Muhammes
Şehnaz
Şarkı
Sana ey canımın canı efendim
Ağır Düyek
Şehnaz
Yürük Semai
Sevdi bu gönül seni yaman eylemedi
Yürük Semai
Şehnaz
İlahi
Yürük değirmenler gibi dönerler
Evsat
Şehnaz–Buselik
Şarkı
Ben mübtela olsam sana
Aksak
Şehnaz–Buselik
Beste
Mushaf demek hatadır ser safha–ı hayale
Lenk Fahte
Şehnaz–Buselik
Beste
Nevruza erdin ey gönül
Lenk Fahte
Şehnaz–Buselik
Şarkı
Setr edenler hüsn–u anın
Aksak
Şevk–Efza
Beste
Ermesin el o şehin şevket–i valalarına
Ağır Çenber
Şevk–Efza
Şarkı
Oldu gönül fütade
Yürük Semai
Şevk–Efza
Yürük Semai
Ser–ı zülf–ı anberinin yüzüne nikab edersin
Yürük Semai
Şevk–Efza
Şarkı
Sur–ı adlinle cihan oldu şeha
Aksak
Şevk–u Tarab
Ayin
Ey hasret–ı huban–ı cihan ruyi hoşest
Değişmeli
Şevk–u Tarab
Peşrev
Şevk–u Tarab Peşrev
Devr–i Kebir
Tahir
Şarkı
Bir dilbere kul oldum
Sofyan
Tahir–Buselik
Ağır Semai
Söylen ol yare benim çeşmimi pür–ab etmesi
Ağır Aksak Semai
Tarz–ı Cedîd
Ağır Semai
Ben bendesiyem bendesiyem bendesiyem
Aksak Semai
Tarz–ı Cedîd
Yürük Semai
Hak–ı kademin çeşmimize ayn–ı ciladır
Yürük Semai
Tarz–ı Cedîd
Beste
İltifatınla gönül şad olduğu demdir bu dem
Çenber
Uşşak
Şarkı
Ağlatırlar güldürürler
Aksak
Uşşak
Şarkı
Aman felek ömrüm felek
Aksak
Uşşak
Tevşih
Bir ismi Mustafa bir ismi Ahmed
Evsat
Uşşak
Beste
Dil nale eder bülbül–ı şeyda revişinde
Ağır Darb–ı Fetih
Uşşak
Şarkı
Döküp kaküllerin ruhsara karşı
Ağır Devr–i Hindi
Uşşak
Şarkı
Pür ateşim açtırma sakın ağzımı zinhar
Ağır Aksak Semai
Uzzal
Şarkı
Ey büt–ı nev–eda
Yürük Semai
Uzzal
İlahi
Eya alemlerin şahı tecelli kıl teselli kıl
Düyek
Uzzal
Şarkı
Şu karşıki dağda bir yeşil çadır
Aksak