Mevlâna – Şiir – Abdullah SATOĞLU

Mevlâna

Abdullah SATOĞLU

Selâm sana pirler pîri Mevlâna
Oldum sevginin esiri Mevlâna.

Geldi semâ semâ vecd ile Şah”a
Ben gibi hakirin piri Mevlâna.

Sencileyin mürid oldum Seyyid”e
Arındı gönlümün kiri Mevlâna,

Şems-i Tebriz! ki ışıktır bize
Bahşetse n”ola iksiri Mevlâna.

Hiç görmedi dünya dünya olalı
Sen gibi mütefekkiri Mevlâna

Aldım da feyzi manzum Mesnevi”den
Attım nefsimden kibiri Mevlâna.

Çözmede Mesnevî mânâ sırrını
Hazla bal ettim zehiri Mevlâna,

Uyandım gafletten buldum gerçeği
Gördüm Divân-ı Kebîr”i Mevlâna.

Şeb-i arus için mekân tutmuşuz
Konya gibi nûr şehiri Mevlâna,

Kubbe-i hadrâ”da buldum huzûru
Gördüm seni orda diri Mevlâna.

Bozdum da tevbemi duydum nedâmet
Ettim ihlâsla zikiri Mevlâna.

Hayrandır sana Müslüman Mecûsî
Getir imana münkiri Mevlâna,

Deva kıl Hünkâr”ım yanmış gönüle
Dindir gözdeki nehiri Mevlâna,

Tutuştum ney”deki aşk ateşinden
Kırdım zulmetten zinciri Mevlâna.

Öyle mestiz ki biz, kudümle ney”le
Salarız arşa tekbiri Mevlâna.

İlâhî bir muhabbetle sarhoşuz
Hoş buluruz her takdiri Mevlâna,

Kabul et dergâha çevirme n”olur
“Allah kulu” bu fakiri Mevlâna,