MESNEVİ’DE VEFA – Veyis DEĞİRMENÇAY

MESNEVİ’DE VEFA

Veyis DEĞİRMENÇAY

Öz

Büyük mutasavvıf, fakih, şair ve düşünür Mevlâna Celâleddin-i Rûmî (1207-1273), Mesnevi’sinde birçok konuyu ele aldığı gibi vefa konusunu da bazen bir hikâyede bazen de bir hikâyenin içinde birkaç beyitte işlemiştir.

Mevlâna’ya göre; vefa aşkı artırır. Akıllının cefası ve düşmanlığı, cahilin vefasından ve sevgisinden daha iyidir. Ahmağın vefası olmaz. Münafık dinde vefalı değildir; o yüzden her an yeminini bozar; ona güvenilmez. Allah Teâlâ, verdiği söze sadakatiyle ve vefakârlığıyla övünür. Allah’tan başkası vefalı değildir. Akrabadan, tanıdıktan gelen bir cefa, yabancının binlerce cefasına eşittir. Nefse eziyet etmeden uslanmaz, vefalı olmaz. Nefis, sözünde durmaz; o yüzden öldürülmesi gerekir. Sonsuz devlet ve ikbal, uhrevî saadet vefalı olanlarındır. Kötü ahit, vefasızlık, çürümüş kök gibidir; meyveden ve güzellikten kesilmiştir. İnsan, Allah’a verdiği sözde durursa Allah da ona verdiği sözde durur. Miras malının vefası yoktur.

Bu çalışmada, Mevlâna’nın Mesnevi’sinde vefa ve ahde vefa ile ilgili sözleri tespit edildi. İlgili sözler veya beyitler, Türkçe manzum çevirileri ile birlikte yorumlanmaya çalışıldı.