MESNEVÎ’DE GEÇEN HAYVAN METAFORLARININ TASAVVUFÎ YORUMU – Serpil YILMAZ

MESNEVÎ’DE GEÇEN HAYVAN METAFORLARININ TASAVVUFÎ YORUMU

Serpil YILMAZ

ÖNSÖZ

Aşk ve vuslat insanı olan Mevlânâ, ömrünü Hakk’ı tanımaya, O’na vasıl olmaya ve halkı Hak’la tanıştırmaya adamış bir kimsedir. Onun bütün eserleri, duyduğu derin aşkın ve marifetullahın yazıya dökülmüş halidir. Ancak hem aşkı dile getirmek hem de aşkın varlıkla ilgili manevi halleri, izah etmek oldukça güçtür. Mevlânâ, da bunun farkındadır. Kimi zaman meselenin zorluğundan kimi zaman da sırrın açığa çıkmaması gerektiğinden “sözün bu kısmını söylememeliyim” der. Ve orada sessiz satır araları konuşur. Ancak, çevresindeki insanlara sürekli önderlik etmiş, onları doğru yola iletmeye ömrünü adamış bir kimse olarak da halkın anlayabileceği tarzda bazı hakikatleri paylaşmış ve tasavvufî tecrübelerinden katreler akıtmıştır. Bu damlacıkları halkın idrakine sunmak içinse eserini çeşit çeşit hikayeler ve metaforlarla süslemiştir.