DENGENİN HAKİKATİ KULLUKTUR

……………

Kâinat bir dengedir, gece ve gündüz bir dengedir. Ahlak, edep adap bir dengedir. ‘Kalu Bela’ya ve fıtrata uygun yaşamak dengedir. İfrat ve tefritten kaçınmak, itidalli olmak bir dengedir. Allah’a kul olmak bir dengedir. Dengeyi bozmak, gaflet içinde olmak, Allah’a Kitab’a ve Peygamberine isyan etmek demektir. Böyle olunca; hayatımızda itidal içinde olmak, ifrat ve tefritten uzaklaşmak gerek. İslâm’ın en önemli düsturlarından biri, sırât-ı mustakîm üzere yaşamaktır. İnsanlar zıtlıklar üzerine yaratılmışlardır, çünkü insanın hamurunda yalnız toprak değil, su da vardır. Sözlükte “anayol; doğru ve apaçık yol” mânâlarına gelen sırat ile “dengeli ve dosdoğru” anlamındaki müstakīm kelimelerinden oluşan sırât-ı müstakīm “apaçık, dosdoğru ve hak yol” demektir.  Ancak etimolojisinden hareketle yapılacak en kapsamlı tanımın “aşırılığa kaçmayan doğru yol” şeklinde olduğu belirtilmiştir. İbnü’l-Arabî Fâtiha’da geçen sırât-ı müstakīmi iki nokta arasındaki en kısa yol olarak tarif eder. Müstakīm olan bu sıratı, her ilişkide dengede olmak olarak tarif etmektedir: “Her ilişkide dengeyi bulamayan sıkıntıya uğrar. Öyleyse, sırât-ı müstakīm önce bu âlemdedir.”

Zıtlıklar birbirine düşmanlık yaparlar. Onun için insanı doğru yoldan saptırırlar. İnsanlarda aşırıya kaçma isteği ve zevki daha ön plana geçer, fakat insanın huzûru ve mutluluğu, Allah’ın huzûrunda olmakla ancak sağlanabilir. Bu yüzden de huzûru sağlayan tek yol; her ilişkide ortada olmak ve îtidâli muhâfaza etmektir. Bu ilişkilerin içinde, mâneviyatta bile, yâni ibâdette bile aşırıya kaçıldığı zaman, o ibâdeti kendi yaptığını zannetmek gibi bir gaflete düşer insan. O da insanı en büyük felâkete götürür.

Muaviye Peygamber Efendimize, gecede bin rekât namaz kıldığını ama bunun bile ona az geldiğini söylediğinde Hz. Peygamber: “Oğlum, sen gece uyu da, gündüz beş vakit namazını ihmal etme” buyurmuşlar. Tabii ki gece namazları çok önemli, ama herkesin meşrebine göre verilmiştir. Allah onun için gündüz namazı elli vakitten beş vakte indirmiştir. Bu da insanların normal hayatlarını, yâni dünyâ ve âhireti, sırât-ı mustakîm üzere devâm ettirebilmeleri içindir.

Bütün ilişkilerimizde; eşimizle olan ilişkimiz, komşumuzla olan ilişkimiz, çocuğumuzla olan ilişkimizde, hiçbirinin ‘Allah’ olmadığını ve herhangi birine tapmanın çok büyük felaketlere uğratacağını bilmek lâzım. Bu yüzden denge çok önemlidir. ‘Denge’ nin hakîkati kulluktur, yâni Allah ile irtibat kurmaktır. Eşinle konuşurken “Allah’ım benden memnûn mu?” çocuğunla konuşurken  “Çocuğum memnûn mu?” değil, “Allah’ım benden memnûn mu?” diye düşünecek şekilde ortada bir hayat sürmektir. Bu dünyanın gâyesi budur.

…………………..

Birbirimizi empatiyle anlarız

………………….

Empati kurmak; başkasının hâlinden anlamak, ona hürmet etmek, dışarıdaki insan için son derece lüzumlu bir şeydir, çünkü memleketin en büyük sorunlarından biri, kimsenin başkasının fikrine hürmet etmemesidir. Fakat mâneviyatta, yâni dervişlikte ‘empati’ değil, kendini onun yerine koyarak, onun gözüyle kendine bakmak lâzım ki, o zaman sendeki yanlışları sen görebilesin. İşte bu, insanın Allah ile irtibâtında en güzel noktadır, çünkü insana kimsede kusur görmemeyi, herkesin idrak derecesine hürmet etmeyi öğretir.

https://www.gazetebirlik.com/yazarlar/dengenin-hakikati-kulluktur/