Demsâz

[DEM-i MEVLEVÎ]
…

Bâ leb-i demsâz-i hod ger coftemî
Hemçu ney men goftenîhâ goftemî

Yâr-i dem-sâz ile olsaydım eğer
Ney gibi ben söyler idim güfteler

Eğer zaman geçirdiğim, aynı nefesi paylaştığım hem-dem dostumun, dudağına eş olsaydım sırlarına tahammül edecek bir dost olsaydım ben de tıpkı ney gibi söylenecek şeyleri söylerdim.

Şâyet benim zâhirim ve bâtınım bir olursa…

Ben yüzümdeki dudağımla, özümdeki kaynağıma “dem-saz” olabilirsem yani birlikte zaman geçirilen aynı nefesin aktığı Hak Dost’a ses olabilirsem…

Meğer zâhirim ve bâtınım bir olursa, yani zâhirim, bâtınıma uyumlu hem-âheng olursa…

Çünkü bâtınının tıpkı ney gibi içi boşalmıştır, içinde Hak’tan başka bir şey bulunmaz.

Eğer zâhirim de aynen bâtınım gibi olursa işte o zaman ağza alınmayanları dile getirebilirim.

Şâyet zâhirim ve bâtınım ayrı ayrı olursa, sözüm özüme uymazsa, akord tutmazsa o zaman söylenmeyenleri söyleyemem hiç…

Ancak içim ve dışım bir olursa, varlığıma bir vahdet hâkim olursa, tüm varlığımı aşk kaplarsa…

İşte o dem, söylenmeyen şeyler benim dilimden çağlamaya başlar

Her ki û ez hemzebânî şod codâ
Bîzebân şod gerçi dâred sed nevâ
Dildeşinden ayrı düşse bir kimse
Dilsizdir o yüz türlü nağme bilse

Çunki gul reft u gulistân der guzeşt
Neşnevî zan pes zi bulbul serguzeşt
Gitti gül zîrâ ki geçti gülsitân
Bitti artık sergüzeşt-i bülbülân

Cumle ma‘şûk est u ‘âşık perdeî
Zinde ma‘şûk est u ‘âşık mordeî
Cümlesi ma‘şûk u ‘âşık perdedir
Sağ hemân ma‘şûk u ‘âşık mürdedir

Çun nebâşed ‘ışk râ pervâ-yi û
Û çu morgî mând bîper, vây-i û
‘Aşka olmazsa onun pervâsı ger
Kaldı vây ol kuş gibi bî-bâl ü per

Men çigûne hûş dârem pîş u pes
Çun nebâşed nûr-i yârem pîş u pes
Ben nasıl ‘aklım tutarım ön ü son
Olmayınca nûr-ı yârim ön ü son

‘Işk hâhed k’in sohen bîrûn buved
Âyine gemmâz nebved çûn buved
‘Aşk ister ki bu söz i‘lân olur
Âyine gammâz olmaz yâ n’olur

Âyine’et dânî çerâ gemmâz nîst
Zanki zengâr ez ruheş mumtâz nîst
Âyne-i cânın niçün gammâz değil
Çünki paslanmış yüzü mümtâz değil

°°°

https://x.com/benolanben